Eski devirlerde sabun icat edilmeden evvel insanlar kil denilen bir tür toprağı sabun yerine kullanılırlardı. Bu sebepten olsa gerek ki o devirde hamama giden dervişin birisi de birlikte götürdüğü toprak çıkısını açar fakat ondan çok güzel bir gül kokusunun etrafa yayıldığını hisseder. Derviş, bunun üzerine toprağa hal lisanı ile:
-” Ey toprak bu güzel kokuya nereden sahip oldun? Zira ben bilirim ki, senin asliyetinde böyle güzel bir koku yoktur.” der.
Toprak hal lisanı ile dervişe:
-” Ey derviş doğru söylersin. Zira bu güzel koku benim asliyetimde bulunmaz lakin; üzerimden geçmekte olan bir Adem oğlu elinde bulunan bir gülü üzerime bırakmıştı da ben o gül ile bir kaç beraber kalmıştım. İşte, bendeki o güzel koku, bana oradan sirayet etmiş olsa gerektir. “der.
Bu husuta Peygamber (s.a.v.)
-” Efendimizde “Kişinin dini arkadaşının dini gibidir.” buyurmuştur.
Allahu Teala da, ayeti kerimede mealen;
-“ Ey iman edenler Allah’tan korkun ve sâdıklarla beraber olun.” (Tevbe – 119) buyurarak bizleri kötü arkadaşlara karşı uyarmaktadır.
Toprak dahi beraber bulunduğu eşyadan bir şekilde etkileniyorsa, sudan ve havadan latif ve daha hassas olan insanın gönlü, beraber olduğu kimselerden olumlu veya olumsuz olarak etkilenmemesi nasıl mümkün olur? Bu sebepten olsa gerektir ki atalarımız; “Körle yatan şaşı kalkar” veya “İtle yatan pire ile kalkar.” demişlerdir. Yani kişi “Bana arkadaşını söyle sana kim olduğunu söyleyeyim ” sözü daha iyi anlaşılmaktadır.
Vesselam.
Allahcc.razı olsun güzel,hocam tevbe 119.ayet kısa tefsirini yazar mısınız?hangi zamanda hangi olay üzerine indi sevgi saygılarımla,buradaki sadıklardan kasıt ı merak ettim de senin yorumunu